Collectie: Vervoort

« vorige | bladeren | volgende »

Hans Vervoort werd op 22 april 1939 geboren in Magelang (Indonesië) als zoon van een KNIL-militair. Zijn eerste jeugdherinneringen deed hij op in een Japans interneringskamp. Na de oorlog woonde het gezin in Makassar en Soerabaja. Toen in 1949 de souvereiniteitsoverdracht plaats vond, werd vader Vervoort lid van de Nederlandse Militaire Missie die kennis overdroeg (in zijn geval op administratief gebied) aan het Indonesische leger. Daardoor kwam het gezin pas geruime tijd na de grote uittocht uit Indonesië in 1953 naar Nederland, waar Hans in Amsterdam zijn zevende school bezocht (het Ignatius College) en de hbs afmaakte. In 1963 ontmoette hij Maja Indorf, een Indisch meisje; zij studeerde psychologie. Een jaar na hun kennismaking trouwden ze. Ze kregen 2 zoons.
In 1967 richtte Hans Vervoort met drie collega's het markt- en opinieonderzoeksbureau Inter/View op. Daar werkte hij tot 1974. Medio 1975 ging hij als bedrijfsmarktonderzoeker werken in dienst van de Weekbladpers. In 1988 werd hij er uitgever van de cultuur/opiniebladen-groep. In april 2000 ging hij met de VUT.

Daarnaast publiceerde Hans Vervoort stukjes op de achterpagina van de Nieuwe Linie, een aantal columns in Vrij Nederland, en recensies in NRC, Het Parool en Vrij Nederland. Op verzoek van uitgeverij Thomas Rap maakte hij samen met Gerrit Heijmenberg in 1970 het Klein Nederlands Soldatenboek en in hetzelfde jaar verscheen Kleine Stukjes om te Lezen. In 1974 vertrok hij met vrouw en kinderen voor een lange vakantie naar Indonesië. Deze sentimental journey bevrijdde hem definitief van zijn heimwee; het Indonesië van nu was zijn land niet meer. In Vanonder de Koperen Ploert deed hij verslag van deze drie maanden durende tocht.

In 2004 bundelde hij zijn jeugdherinneringen in Kind van de Oost. Voor het boek Indisch leven in Nederland (Amsterdam, 2006) schreef hij het verhaal 'Eten toen vroeger'.
 

Amsterdam, 1953	Amsterdam-Den Haag, 1959 (ca.)